LBA #5 + info

Dziękuję bardzo Ms. Veronice (jej blog) za nominację do Libster Blog Award. Przepraszam, że tak długo jej nie robiłam ;/

Pytania:

1. Jakiego utworu ostatnio słuchasz?

Tego co zawsze. Odpowiedź w innych pytaniach.

2. Często myślisz o przyszłości, czy może żyjesz chwilą obecną?

Myślę o niej wtedy, kiedy nie muszę, a jak trzeba to nie.

3. Którym żywiołem jesteś?

Robiłam kiedyś test i wyszedł mi ogień, ale moim zdaniem bardziej pasuje do mnie woda.

4. Znienawidzona książka/lektura?

Nowela "Dym" M. Konopnickiej. MASAKRA. Jedyna książka, której nie skończyłam, a miała tylko 10 stron. (Nie wliczajmy "W pustynii i w puszczy," której zostało mi 50 stron.

5. Lepiej ci wychodzi rysowanie czy malowanie?

W sumie to nie wiem.

6. Ile perełek (książek) zawiera twoja biblioteczka?

Idę liczyć...

*

*

*

50 + naukowe.

7. Czy jesteś dumny/a ze swojego bloga?

Z tego tak średnio. Jakoś tak mi się wydaje, że go schrzaniłam, bo nie wiem jak dalej ciągnąć tą historię.

8. Beyonce czy Rihanna?

Żadnej nie słucham i nie wiem ja wybrać.

9. Gdybyś mogła zmienić coś w swoim wyglądzie, co by to było?

Włosy. Żeby były proste i czarne (Mam falowane w kolorze pomiędzy blond, a brąz)  albo ombre

10. Jaka pogoda jest obecnie u ciebie?

Raz deszcz, raz słońce. Matka Natura nie może się zdecydować.

11. Twój ulubiony/e kolor/y?

Czarny.

 

 

Wybaczcie, ale nie nominuję na razie nikogo.

 

 

 

Info:

Zawieszam Bloga. Przepraszam, ale na razie nie wiem jak kontynuować tą historię. Za dużo pomysłów na inne opowiadania. W komentarzach piszcie co powinnam poprawić itd.

Rozdział XVII - "Nie będę już płakać"

- Słuchajcie... Bo jest coś o czym wam nie powiedziałam...
Spojrzeli na mnie pytająco.
- Jestem po części Nefilim.
Uśmiechnęli się, a widząc moją minę przestali.
- Ale też Czarownicą.
- Co?! - Krzyknęła Maryse. - ale...
- To niemożliwe! - dokończyła za nią Emma.
- Powinnaś nie żyć!- dodał Jace.
- Miło, że się tak ciszycie, że żyje.
- Rachel, to jest naprawdę poważny problem! Ja jestem Zmiennokształtną! Też mam w sobie krew Czarownika, a konkretniej Czarownicy mają krew Demona. Ja żyje tylko dlatego, że no... - Tessa nie potrafiła się wysłowić.
- Gdy jej mama ją robiła, to nie wiedziała, że z demonem pod postacią jej męża. - pomogła jej Izzy.
- Mniej więcej tak. - skomentowała zawstydzona Gray.
- A Nina ma krew Faerie.
- To jest trochę bardziej realne - powiedział w zastanowieniu Julian. - Mark ty też taką masz. I Helen.
- Później nad tym pomyślimy. Teraz ważniejsza jest sprawa z Clary. - stwierdziłam - Jace, zajmiesz się tym?
- Jasne. Jutro?
- Jutro.
*Następny dzień*
/Jace/
Właśnie idę do pokoju Clary.
Muszę się dowiedzieć o co chodzi z tym pierścionkiem. 
Ona musi być bezpieczna podpytam ją trochę i go zgarnę. Gorzej będzie jeśli to nie będzie ten pierścionek.
Co ja gadam?!
To musi być on!
Albo nie - podpowiadał mi cichutki głosik wątpliwości w głowie.
Byłem na miejscu.
Cicho zapukałem.
Słysząc "proszę" wszedłem do środka.
Clary czesała swoje rude loki. Każdy ruch wykonywała z gracją prawdziwej Nocnej Łowczyni i delikatnością spokojnej dziewczyny, którą rzadko kiedy była. Za to ją kochałem. 
Większość Przyziemnych uważa, że nie można się naprawdę zakochać w wieku 17 lat. Co najwyżej zauroczyć. Nefilim twierdzą inaczej. Ja twierdzę inaczej. Nefilim twierdzą, że zakochują się tak szybko prawdopodobnie dlatego, że nie wiedzą kiedy ich życie się skończy. Ja twierdzę, że to jest prawdziwa miłość, której nie poczuję do nikogo innego. Kiedyś jej to udowodnię. Pokażę jej jak bardzo ją kocham. Jak bardzo mi na niej zależy...
Chciałem pocałować ją w policzek, ale ona odwróciła głowę i tafiło w usta. Całowaliśmy się dłuższą chwilę. Smakowała miętową pastą do zębów.
Usiadłem na jej łóżku, a ona obok mnie. 
- Muszę cię o coś spytać.
Spojrzała na mnie zdziwiona, a  ja złapałem ją za rękę żeby - broń Boże - nie pomyślałam, że chcę z nią zerwać.

 - Pamiętasz ten pierścionek? Ten, który dostałaś od swojego ojca w dniu mojego wyjazdu?
Kiwnęła głową.
- Powiedział ci wtedy, że będzie cię obserwował?
Przytaknęła.
- Mogę go wziąć?
- Po co?
- Później ci powiem. Zaufaj mi.
 /Clary/
Zdziwiło mnie to i to mocno. Mimo to ściągnęłam pierścionek z palca serdecznego. Jace wyszedł z pokoju, zostawiając mnie samą.
O co tu mogło chodzić?
Wzięłam szczotkę, dwie gumki i zrobiłam sobie niedbałego koka.
Po kilku minutach Herondale wrócił.
- Jakby ci to powiedzieć?
- Może po prostu? Bez zbędnych tłumaczeń.
- Valentine cię obserwował.
Wybuchnęłam śmiechem i tylko czekałam aż on też zacznie.
Nie zrobił tego.
Miał poważną minę.
Zero zabawy.
Zero dowcipu.
Zero złośliwości.
Zero kpiny.
Spojrzałam na niego, a on spuścił głowę, kiwając nią.
Wziął mnie na ręce i posadził na kolanach. Wtuliłam się w jego ciepły tors, a on pocałował mnie w czoło. Łzy spłynęły po moich policzkach.
- Jak?
- Ten pierścionek... Obserwował cię przez niego. Rachel miała wizję.
Łez leciało coraz więcej.
Dość.
Nie będę już płakać.
Potrząsnęłam głową.
Poklepałam Alfę po głowie.
Wstałam.
- Nie mogę wiecznie płakać. Chodź. Trzeba wymyślić plan.
Nie czekając na niego wyszłam z pokoju. Spojrzałam na zegarek 12:47.
Napisałam sms'a do wszystkich (Tak, do Jace'a też):
Nie obchodzi mnie co robicie. Biblioteka. Teraz.
Zahaczyłam o kuchnię i wzięłam sok pomarańczowy w kartonie oraz 15 szklanek i ustawiłam je na tacce.
Sporo się nas zrobiło.
Zaniosłam wszystko do biblioteki i udałam się po tych z przeszłości. 
Czemu oni nie mają komórek?
Byłoby o wiele łatwiej.
Will był u Tessy w pokoju. Obawiam się, że im w czymś przeszkodziłam, ale trudno. 
Stałam chwilę pod drzwiami Jema przysłuchując się jak gra na skrzypcach. Szkoda było mi to przerywać, jednak musiałam.
U Cecily nikogo nie było. Domyślałam się gdzie jest.
Zapukałam lekko i weszłam do pomieszczenia należącego do Gabriela. Jak się spodziewałam, zastałam tam ich oboje. Cecy leżała wtulona w swojego... no chłopaka. W ich czasach pewnie tak by tego nie nazwali, ale mniejsza. Muszę przyznać, że naprawdę słodko razem wyglądali. Ciekawe czemu jej brat ledwo toleruje ich związek. Będę musiała się o to kiedyś spytać. Niestety czas skończyć sielankę. Lekko ich szturchnęłam.
- Odwal się Will! - Krzyknęła dziewczyna w poduszkę.
Zachichotałam cicho. Szturchnęłam chłopaka.
- Herondale, jak Boga kocham wypad!
- To nie Will. - powiedziałam
Spojrzeli na mnie przepraszającym i nieco skrępowanym wzrokiem.
- Wstawać. Idziemy do biblioteki. Nagłe zebranie.
Wyszłam z pokoju.
*20 minut później*
/Isabell/
- Można wiedzieć po jaką cholerę Ci tu wszyscy? - spytał wkurzony Mark.
- Zapewne wiecie, że ONI coś szykują - Moja parabatai kładła wyraźny nacisk na słowo oni, chcąc udowodnić, że w spisku nie bierze udziału tylko jej ojciec. - Potrzebujemy dobrego planu.
Nagle przez pokój przeszły niebieskie iskry.
- O zebranie! To ja chyba w samą porę. O czym plotkujemy? - Przed nami zmaterializował się Magnus.
- Magnusie, schowałeś lub zniszczyłeś pierścień? - spytała Maryse.
- Schowałem go. Może się jeszcze przyda.
- Clary wymyśliła jakiś plan - powiedział Jonathan.
- Nie wymyśliłam! Chodziło mi o to, że mamy wymyślić go teraz.
- No super. Jakieś pomysły? - Wiem jaką odpowiedź otrzymam. - Tak myślałam.
Długo siedzieliśmy w ciszy, którą przerwała w końcu Tessa.
- Musimy się spieszyć. Jeśli ściągną tu Maszyny będzie bardzo źle.
- Jeśli już tego nie zrobili - odpowiedział Will.
/Rachel/
Tak jak reszta nie miałam żadnego pomysłu na plan. Rozejrzałam się po bibliotece szukając natchnienia. Dębowy stół przy którym siedzieliśmy ciągnął się od środka pomieszczenia aż do ściany, która była po mojej prawej stronie. Zerknęłam kątem oka na Clary siedzącą obok mnie. Jej oczy były zeszklone, ale było w nich widać chęć do walki. Gdyby tylko ktoś wymyślił plan.
- Ktoś chociaż wie gdzie jest ta rezydencja z waszych snów? - spytał Alec, który do tej pory próbował się skupić, ale przez obecność Czarownika niezbyt mu to wychodziło. 
- Wiem tylko jak wygląda - odpowiedziałam.
- Dobre i to, ale to jet dość bolesny sposób. Najpierw spróbujmy Czaru Tropiącego. Ma ktoś jakąś rzecz Niny albo Valentina?
- Ja mam bransoletkę Niny. Nigdy się z nią nie rozstawała. Ostatni gdy się pokłóciłyśmy rzuciła nią we mnie.

O Boziu przepraszam, że mnie tak długo nie było. Myślałam, że po sprawdzianie szóstoklasisty będę miała luźniej. A mam jeszcze więcej roboty niż zazwyczaj. Dodatkowo teraz ciągle po głowie chodzi mi pomysł na nowego bloga, a nawet trzy. 
No to mam nadzieję, że rozdział się podoba (Pisałam go kilka dni).
Do następnego!

LBA #4

Bardzo dziękuję Ms. Veronice za nominację do Libster Blog Award!<3

Pytania:
1. Czy ktoś wie o twoich umiejętnościach pisarskich, czy blog jest twoją tajemnicą?
Wie parę osób, między innymi rodzice (Masakra, po co im to mówiłam. Teraz dostałam złą ocenę? "To wszystko przez ten twój telefon i blog!") ale czyta tylko jedna. Pozdro Duśka!
2. Jaką piosenkę byś w tej chwili polecił/a?
Hepeful - Bars and Melody zawsze i na zawsze <3
3. Co cię zmotywowało do założenia bloga?
W sumie to nie wiem. Jakoś tak wyszło. Pewnego wieczoru powiedziałam do siebie: "Czas wcielić plan w życie. Ryzyk fizyk. Najwyżej się nie spodoba"
4. Który przedmiot szkolny najbardziej cię interesuje? Dlaczego?
Najbardziej lubię wf. Kocham sport, a tylko na tej lekcji mogę odreagować np. po wrednych nauczycielach. Lubię jeszcze przyrodę. Ach, ta moja liga <3
5. Blog to twoje hobby czy pasja?
Już miałam takie pytanie.
6. Na jakim instrumencie chciał/abyś się nauczyć grać?
Oczywiście fortepian. Tak jak Jace. W sumie to chciałam jeszcze za nim przeczytałam DA.
7. Co sądzisz o kupowaniu używanych książek (internet, antykwariat)?
W sumie to nie wiem. Nie kupowałam tak jeszcze, ale wolę raczej nowe. Prawda jest taka, że moje książki muszą być bez skazy.
8. Co cię motywuje do dalszego pisania? Dlaczego?
Przede wszystkim komentarze, które naprawdę wiele dla mnie znaczą. W sumie jak dla każdego.
9. Owoce czy słodycze?
W sumie nie wiem. Lubie to i to, ale nie lubię jak w domu jest dużo słodyczy (tak jak teraz) bo wtedy ciężko mnie od nich odciągnąć. ;)
10. Cukier czy miód?
Jeśli chodzi tu o cukier taki prosto z cukierniczki to zdecydowanie wolę miód.
11. Las, góry czy morze?
O matko, ale mi pytanie dałaś. Kocham każde z tych miejsc, ale najbardziej mnie ciągnie do lasu.


Moje pytania:
Napisz 11 faktów o sobie bo nie mam pomysłu na pytania ;)

Nominuję:
1. http://on-aniolem-ona-demonem.blogspot.com/
2. http://daryaniolamorgernstern.blogspot.com/
3. http://death-is-only-the-beginning-tmi.blogspot.com/
4. http://daryaniolamiastonowonarodzonych.blogspot.com/?m=0

Rozdział XVI - "On wszystko wie..."

/Will/
Dziewczyny przed chwilą wyszły na zakupy. Biorąc pod uwagę, że jest 15:00, a poszły razem z Isabell? Tak z Isabelle. To wrócą około 21. No i Iz "dawno" (czyt. 3 dni) nie przymierzała nowych ubrań
Idziemy właśnie korytarzem obok gobelinu przedstawiającego Anioła Razjela i pierwszego Nocnego Łowcę Jonathana. Nagle coś małego przebiegło mi pod nogami, a chwilę potem wskoczyło na mnie coś większego. Spojrzałem na Jema. Na nim siedział kot.
- Jakim cudem, te przebrzydłe coś - wskazałem na "kota", bo to nie jest kot tylko potwór - jeszcze żyje?
- Will! Urazisz go! Jak wtedy zabraliśmy Churcha to pewnie wcześniej na nim eksperymentowali i jest nieśmiertelny. Czy to nie cudowne?! - krzyczał uradowny James.
- To, że go stamtąd wzięliśmy to był największy błąd życia. Ma wszystkich w dupie, a jeśli nie ma to nienawidzi. Lubi tylko Carstairsów!
- Muszę przyznać staremu Herondale'owi rację. Ten kot to potwór bez uczuć. - wtrącił Jace.
- Od razu widać, że jesteś moim potomkiem. Powiedz mi, co sądzisz na temat kaczek?
- "Kaczki to krwiożercze, małe bestie. Nigdy nie ufaj kaczkom"
-No proszę, nawet mnie cytuje!
Zrzuciłem z siebie psa, który od razu zawarczał na kota.
- Co to psisko tu robi?! Straszy przez cały czas mojego ślicznego kocurka!
- To jest Alfa! MOJE PRZEBRZYDŁE PSISKO, które się przydało nie tylko do obrony, ale też do odstraszania tego czegoś! - nagle nie wiadomo skąd pojawiły się dziewczyny.
- Jace, jeśli to jest twoja dziewczyna, to masz dobry gust.
I zaczęliśmy się kłócić. 
Emma, mój parabatai i Magnus - który robi to tylko dla tego, że jego kot lubi TO COŚ - na resztę.
- Cicho być! - wrzasnęła Maryse wychodząc zza korytarza.
Dopiero się zorientowaliśmy, że Rachel leży na podłodze. Mark wziął ją na ręce i zaniósł do jej pokoju, a my poszliśmy za nim.

/Rachel/
Nigdy nie spodziewałam się usłyszeć tak bezsensownej kłótni. Postanowiłam się nie wtrącać i hamować śmiech. Było to trudne, ale znalazłam sobie zajęcie. Robiłam im zdjęcia. Uwielbiałam to. Potem jest się z czego śmiać.
Kiedyś z Niną to była dla nas codzienność. No właśnie... Nina. Tęsknie za nią. Wiem, że nie możemy jej uratować, że ona wybrała już swoją stronę. Ale ja mam nadzieję. Jak to mówią: "Nadzieja matką głupich, ale umiera ostatnia". 
Przyzwyczaiłam się już do Instytutu i Świata Cieni. Czuję, że to jest moje miejsce i że tu powinnam być i się szkolić na Nocną Łowczynię. Mogłabym być kandydatką do Wstąpienia. Słyszałam o nim. Jest to ceremonia, w której Przyziemny staje się Nefilim. Podobno im się jest starszym, tym ciężej przejść nią.
Nagle zaczęło mi się kręcić w głowie. Ostatnie co czułam to ból całego ciała, a co widziałam to ciemność przez którą przedzierała się neonowo zielona kula światła lecąc prosto na mnie. Zamknęłam oczy ze strachu w chwili gdy doleciała do mnie. Nie poczułam bólu, tylko lekkie szczypanie. Otworzyłam oczy i ujrzałam rezydencję. Była to chyba ta ze snów Clary. Weszłam do niej i po cichu zaczęłam błądzić korytarzami zastanawiając się gdzie dojdę i czy ktoś mnie tu znajdzie.
Przechodząc obok wielkich dębowych drzwi usłyszałam głosy. Były uchylone więc przez nie zajrzałam. Ujrzałam białowłosego mężczyznę, który wyglądał jak starsza i mroczniejsza wersja Jonathana. To musiał być Valentine Morgenstern. Miał na sobie strój bojowy, ale inny niż wszystkie, które widziałam. Był krwistoczerwony. Koło niego stał Czarownik. Był jak ze snu Clary. Czarna jak smoła skóra i przerażający wzrok. Ubrany normalnie, porównując go do Magnusa, który zawsze chodzi w pokręconych ciuchach i z toną brokatu na głowie. Obok była dość młoda kobieta. Wyglądała na jakąś trzydziestkę, ale na pewno nie była Nefilim. Miała w sobie coś zbyt przerażającego. Ubrana była w niebieską sukienkę do ziemi z długimi rękawami. Włosy miała spięte... No... Nie umiem opisać. Jestem w tym słaba. Miała je po prostu artystycznie splecione.
Na końcu ujrzałam Ninę uśmiechającą się szyderczo. Jej włosy nie były już tak bujne i kręcone. Wyprostowała je. Chciało mi się płakać widząc ją. Podbiec do niej. Przytulić. Powiedzieć, że ją kocham i że może jeszcze wrócić. Już miałam to zrobić bez względu na konsekwencje i wbiegłam do środka. Nikt na mnie nawet nie spojrzał. Rzuciłam się w stronę siostry, chcąc ją przytulić, ale  przez nią przeleciałam...
Zszokowana pomachałam im ręką przed oczami. Nic.
Nie widzieli mnie, ani nie czuli.
Zaczęłam przysłuchiwać się ich rozmowie.
- Już czas. - powiedział Valentine podchodząc do portalu prawie takiego samego jak ten w Instytucie i zaczynając rysować runy takie same jak Clary, co mnie zdziwiło.
Z palców Czarownika poleciały czarne iskry.
Po chwili dołączyła do nich Lilith. Nina tylko przyglądała się z zaciekawieniem.
To było dziwne. Po co trzy osoby? U nas wystarczyli tylko Clary i Magnus.
Po chwili ceremonia się skończyła. Żadne z nich nie wyglądało na zbytnio zmęczonych.
- Dzięki mojej mocy czas oczekiwania będzie krótszy. Spodziewajmy się go za około godzinę. - odezwała się demonica.
- Aaronie, nie potrzebujemy już twojej mocy.
- Ale...
- Wynocha. Jeśli komuś powiesz o tym co się stało... Niech Asmodeusz ma Cię w opiece.
Aaron (Tak dziwnie pisze mi się to imię, bo mój pies się nazywa Aron - CDG) wściekły wyszedł z domu.
- Panie... - Zwróciła się moja siostra do Valentina - Czy mogę wiedzieć skąd znałeś te runy?
- Ciągle obserwuję Clarissę, a ona nawet nie jest tego świadoma. Nie wie, że ma w jednej ze swoich rzeczy swego rodzaju kamerę. Nie domyślają się, że wiem, że oni wiedzą o naszych planach. Przywołali Theresę Gray, Williama Herondale'a, James'a Carstairsa oraz przez przypadek Cecily Herondale i Gabriela Lightwooda. - zaśmiał się się szaleńczo.
Czyli on wie... 
Oni wiedzą...
Znowu zachciało mi się płakać.
Muszę się dowiedzieć co to za rzecz.
- Czy z moją siostrą jest wszystko w porządku?
- Jak najbardziej. Myśli, że jest zwykłą Przyziemną, a nie że ma w sobie dodatkowo krew Nefilim i Czarowników.
- Sądzę, że powinna się dowiedzieć. Też dziwnie się czułam, zanim dowiedziałam się o krwi Nefilim i Faerie.
- Dowie się wszystkiego, gdy do nas dołączy. Już nie długo...
W tej chwili znowu pojawiła się neonowa kula i ocknęłam się w Skrzydle Szpitalnym ze łzami w o czach.
Siedziałam wyprostowana i patrząc się prosto przed siebie na białą ścianę. Pozwoliłam słonym kroplom swobodnie płynąć po moich oczach.
- Rachel, nic ci nie jest? - Dopiero spostrzegłam, że Mark też tu jest.

 Wstałam, podeszłam i się w niego wtuliłam.
- On nas obserwuje. On obserwuje Clary. On wszystko wie.

*Godzina 23:00*
Spotkaliśmy się wszyscy u mnie w pokoju. Oczywiście oprócz Clary.
Pierwsza przerwałam niezręczną ciszę:
- Jakieś pomysły, gdzie to może być?
- To na pewno jakaś biżuteria. - odezwała się Isabelle.
- Zawsze jest jakaś biżuteria. To by było trochę zbyt pospolite jak na Valentina.- odpowiedziała Maryse.
- Valentine lubi robić nas w konia. On nie chciał żebyśmy się dowiedzieli o tej kamerze, ale w razie czego miał nadzieję, że zrozumiemy to tak: Biżuteria jest zbyt przewidywalna, więc będziemy myśleć nad czymś innym. To musi być biżuteria. - wtrąciła Emma.
- Jace, ty znasz Clary najlepiej i najdłużej, domyślasz się co to jest? - spytała Tessa.
- Nie mam pojęcia... Chociaż... W dzień mojego wyjazdu Clary powiedziała mi, że dostała od swojego ojca pierścień. Chciała, żebym pomógł jej zrozumieć znaczenie słów. Nie pamiętam co to dokładnie było, ale coś w stylu "Teraz zawsze będę Cię mieć na oku"


Tum tum fanfary i chwała mi bo wróciłam razem z weną! 
Pewnie zauważyliście, że pomiędzy Rachel i Markiem coś ten teges. Nie bójcie się. Nie będzie za słodko (Uśmiecha się sadystycznie). Do następnego! ( Będzie prawdopodobnie po 5).